Lieve, bijzondere Isabelle, orakel van Almere,

Tja de wandeling….ik had er al vaak over gehoord en al eens eerder een mooi gesprek met je gehad, maar dit? Mijn vraag was ‘waarom durf ik niet te shinen?’. Ik kwam er maar niet achter en zat vast.

Wat is er toch met ons vrouwen en onze bescheidenheid? Als kind stond in op een podium in het Vondelpark, leidde ik mijn vriendinnetje in een majoretteclubje, zeg maar kippetje de voorste. Ergens is het mis gegaan. Komt dat door ervaringen, zit het in de vrouwenlijn en is het genetisch bepaald of is te vaak gezegd ‘doe niet zo raar, wees maar rustig’.Whatever, ik wil er vanaf! Ik wil trots zijn op wat ik kan en wat ik heb bereikt, me dunkt dat is best wel wat.

Tijdens de wandeling praten we hierover en komen mensen met honden tegen, fietsers en af en toe bukt Isabelle en geeft mij een klavertje4.
Hmmm, hoe zag ze dat van verre? We kwamen zelfs een dood molletje tegen.
Isabelle luisterde, stond soms stil om te voelen en wees mij op dingen die ik niet zag. Zag ik niet dat we steeds dezelfde mensen tegenkwamen? = ik blijf maar vast in dezelfde gedachten en overtuigingen.
De dode mol = waar ben ik blind voor, wat zie ik niet? Mijn talent, kwaliteit, grootsheid (beetje jammer dat ie dood was:))
Ik liep de hele weg snel = voel het heden en je succes i.p.v. me alleen maar op mijn doel te richten.
Nadat ik dat door haar coaching en liefde ging voelen kwamen we andere mensen tegen, ik kreeg aandacht voor wat we tegenkwamen.
Dit had ik niet door maar kreeg ik een dag later in een uitgebreid verslag.

Ik ben veranderd na de wandeling met Isabelle, ik durf meer, ik zie mijn eigen licht en voel tot in mijn ziel dat ik wat te bieden heb.
Ik ben trots op mezelf.
Aan iedereen: Gun het jezelf want je verdient het! Jolanda Heredia – Energyfound